DLA RODZICÓW - kilka porad, wskazówek jak przygotować siebie i dziecko do pobytu w żłobku
 

Abc adaptacji w żłobku
Abc dla Rodzica/Opiekuna Prawnego o adaptacji dziecka w Żłobku


Etapy przygotowania dziecka do żłobka:

• wspólne odwiedziny z dzieckiem w żłobku, obejrzenie sali, poznanie i rozmowa z opiekunkami,

• kompletowanie wyprawki, opowiadanie o tym dziecku,

• rozmowy z dzieckiem o nowym miejscu (nowi koledzy, zabawki)


W dniu debiutu dziecka w żłobku:

• tego dnia lepiej dać dziecku śniadanko w domu. Pod wpływem emocji dziecko może nie chcieć jeść śniadania w żłobku.

• Nie zapomnij ulubionej przytulanki, pieluszki czy smoczka Twego dziecka. To ważne aby maluch miał w pierwszych dniach swoją ulubioną rzecz.

• W chwili rozstania tłumacz dziecku powód rozłąki np. „muszę iść do pracy i trzeba się rozstać, w tym czasie będę o Tobie myśleć…. Po pracy przyjdę po Ciebie i znów będziemy razem w naszym domku."

• Nie przedłużaj rozstania z dzieckiem.

• Jeśli to możliwe w pierwszych dniach zostawiaj dziecko na krótszy czas, stopniowo wydłużając pobyt dziecka w żłobku.

• Miej pozytywny stosunek do żłobka, opanuj swoje emocje, nie miej poczucia winy, że rozstajesz się z dzieckiem.


UFNOŚĆ I ZAUFANIE RODZICÓW DO NOWEGO MIEJSCA POMOŻE DZIECKU
POCZUĆ SIĘ W NIM BEZPIECZNIE


Polecamy również artykuł Pani Katarzyny Wnęk-Joniec


Rodzice / Opiekunowie Prawni
Jeżeli macie taką możliwość, jeśli zdecydujecie się już na żłobek, zorganizujcie dziecku dni adaptacyjne.

Nigdy nie zostawiaj dziecka od razu na pięć czy sześć godzin.

Okres adaptacji dziecka do nowego miejsca zależny jest od wielu czynników i ciężko jest określić, ile będzie trwał. Dla niektórych dzieci trwa on tydzień, dla innych pełna adaptacja zajmie nawet miesiąc czasu lub dłużej. Rodzice powinni mieć na uwadze, iż rozpoczęcie uczęszczania dziecka do żłobka jest dla niego dużym wyzwaniem. Oczekiwanie od rocznego maluszka, aby „szybko" przyzwyczaił się do nowego miejsca, osób a przede wszystkim do separacji od rodzica jest zbyt dużym wymaganiem.


1. Nigdy nie wychodź bez pożegnania. Zawsze- nawet podczas dni adaptacyjnych- podejdź do dziecka, ukleknij, powiedz, że wychodzisz do pracy i wrócisz na przykład po obiedzie czy po drzemce, ucałuj i przytul, pomachaj. Ma to być czułe ale zdecydowane pożegnanie. Dziecko musi wiedzieć, że nie znikasz nagle. Może wtedy wpaść w panikę ze strachu, że już nie wrócisz.


2.Nie mów dziecku, że wrócisz za chwilę, gdy tak na prawdę wracasz za kilka godzin. Dziecko bardzo szybko zorientuje się, że je oszukałeś i będzie się bało, że je opuściłeś.


3.Staraj się nie spóźniać, aby nie zawieść zaufania dziecka. Jeżeli wiesz, że możesz być dużo później, zadzwoń do żłobka i o tym uprzedź.


4.Dziecko w pierwszych dniach czy tygodniach będzie płakało, ale gdy zrozumie że mama czy tata zawsze po nie wracają, przestanie się bać. Na to jednak potrzeba czasu. Pamiętaj, że zadaniem Pań jest zabawienie Twojego malucha i wsparciem go w trudnych chwilach.


5.Pozwól dziecku zabrać ulubiona maskotkę czy zabawkę. Będzie to przyjaciel do którego można się przytulić w oczekiwaniu na rodzica.


6.Ważne jest Twoje nastawienie do całej sytuacji. Jeśli jest ci ciężko, martwisz się, poszukaj wsparcia w najbliższych- płacz lub głośno mów o swoich obawach. Przy dziecku jednak staraj się mówić o żłobku z uśmiechem, zachęcająco. Dziecko od pierwszych dni odczytuje nastrój rodziców i Twoje negatywne nastawienie i strach szybko mu się udzieli. Nie mów: „Przecież wiesz, że MUSISZ tu być", „Ja wiem, że ty NIE CHCESZ tu zostać, ale nie mamy innego wyjścia", „WYTRZYMAJ tu trochę, a w domu będziemy się w nagrodę super bawić." Takie wypowiedzi negatywnie nastawiają, żłobek jawi się tu jako kara dla dziecka, zła konieczność, coś strasznego.


Żłobek ma być tym co atrakcyjne, ciekawe, gdzie są miłe Panie i dzieci, dużo ciekawych zabawek, dziecko fajnie spędza czas.


Żłobek, to dla dziecka szansa na rozwój i samodzielność. Staraj się utrzymać w domu jak najwięcej żłobkowych rytuałów. Jeśli dziecko myje w żłobku ząbki po posiłku, samo je lub siada na nocnik- róbcie tak tez w domu. Dom i żłobek to nie będą dwa odrębne światy, ale wspierające się wzajemnie miejsca, które pozwolą dziecku spokojnie iść naprzód, rozwijać się.


Każde z dzieci adaptuje się w swoim indywidualnym czasie. Jednym wystarczy tydzień, innym miesiąc. Maluch potrzebuje często dłuższej chwili aby zaufać rodzicowi, że zawsze po nie wróci, a Paniom i dzieciom, że będą się świetnie bawić i nie stanie mu się nic złego. Wiedząc o tym, nie będziemy zaskoczeni początkowymi reakcjami dziecka i będzie nam łatwiej- jako rodzicowi - to przetrwać. Rodzice po jakimś czasie przekonują się, że dzieci bawią się tak dobrze, że niechętnie wracają do domu.


Żłobek proponuje okres adaptacyjny, w którym i rodzice i maluszki mają szansę zapoznania się z nowym środowiskiem.


Okres adaptacyjny - co przeżywa moje dziecko?

Dziecko rozpoczynające uczęszczanie do żłobka zmierzyć się musi w początkowym okresie z wieloma trudnościami. Adaptacja jest dla niego wyzwaniem, jednak większość dzieci z pomocą i zaangażowaniem swoich rodziców, przechodzą przez ten okres łagodnie i z sukcesem. Ogromnie ważna jest współpraca rodzica z opiekunami, ich zdecydowanie, zaufanie. Oddanie dziecka w opiekę żłobka to najczęściej trudna decyzja dla rodziców, wiążąca się z ogromnym ładunkiem lęku o dziecko, o to czy będzie odpowiednio zaopiekowane, czy dostanie wystarczającą ilość uwagi i miłości. Trudności rodziców wiążą się także z ich wewnętrznymi rozterkami. Dla mam jest to często decyzja bardziej rozsądkowa - związana z koniecznością powrotu do pracy zawodowej - niż chęcią stworzenia dziecku warunków do aktywnego rozwoju i wchodzenia w grupę społeczną. Trzeba pamiętać, iż w procesie separacji udział bierze nie tylko dziecko, ale także matka. Jeżeli jest gotowa pozwolić dziecku na odkrywanie świata, ono samo będzie na to gotowe. Maluszki będąc w synchronii emocjonalnej z rodzicami, wyczuwają ich lęk i niepokój. Jeżeli mama przyprowadzając dziecko do żłobka jest zdenerwowana i niepewna, maluszek wyczuwając to, sam będzie przelękniony i zaniepokojony, co spowoduje zamknięcie się na odkrywanie nowego środowiska i spowoduje ogromne trudności w adaptacji dziecka.


Trudności związane z okresem adaptacyjnym dzielę na:


1. Trudności związane z separacją od rodzica.


2. Trudności związane z nowym środowiskiem, nowymi zasadami.


3. Trudności związane z tworzeniem nowych relacji z dziećmi - wprowadzenie do życia społecznego i zasad funkcjonowania w grupie.


1. Separacja od Rodzica

Lęk separacyjny u dzieci pojawia się około 7 miesiąca życia i trwa mniej więcej do wieku szkolnego. Jest czymś normalnym, pojawia się u każdego dziecka bez wyjątków.


Rozpoczęcie uczęszczania dziecka do żłobka wiąże się niekiedy z pierwszą separacją dziecka od matki. Niektóre dzieci mają już za sobą pierwsze doświadczenia separacyjne, takie jak pozostawanie z dziadkami, opiekunką, czy innymi osobami.


Dzieci, które już wcześniej separowały się od rodziców (były zostawiane np. z dziadkami czy opiekunką) wydają się mieć mniejsze problemy separacyjne w okresie adaptacyjnym do żłobka.


Jak powinien zachowywać się rodzic przy rozstaniach z dzieckiem?
Przy rozstaniach ważne jest, aby rodzice byli zdecydowani, z jednej strony nie spieszyli się, tak aby dziecko poczuło się bezpiecznie, a z drugiej strony aby nie przedłużali rozstania. Maluszki oczywiście sygnalizują swoje niezadowolenie z rozstania płaczem. Jednakże przedłużanie rozstania budzi jeszcze większy niepokój dziecka. Maluszki wiedzą też, iż płacz powoduje to, że rodzic pozostaje z nim na dłużej. Aby dziecko mogło dobrze poczuć się w nowym miejscu i zaufać nauczycielom, rodzic powinien dać szansę opiekunom na uspokojenie maluszka. Dzięki temu przyspieszymy tworzenie się ciepłych relacji z nowymi opiekunami.


„Dlaczego moje dziecko płacze, gdy zostawiam w żłobku?"

Rodzice często pozostawiając dziecko płaczące wyobrażają sobie, iż robią mu krzywdę zostawiając je w żłobku. Maluszek w początkowym okresie będzie sygnalizował swoje reakcje na zmiany właśnie płaczem, jednakże nie oznacza to, że nie będzie w stanie przyzwyczaić się do nowego środowiska i że po wyjściu rodzica nie czerpie radości z przebywania w tym środowisku. Każdy z nas, nawet dorosły w początkowym czasie czuje się nieswojo wchodząc w nowe środowisko, związane jest to z jeszcze niezbudowanym poczuciem bezpieczeństwa. Dorośli mają możliwość wyrażania swojego niepokoju i posiadają środki radzenia sobie z nim, dla dziecka, jedynym środkiem sygnalizowania niezadowolenia i lęku jest właśnie płacz. Dziecko na samym początku skupia swoje emocje i swoją uwagę głównie na separacji i rozstaniu z rodzicem, dlatego też, rodzice nie powinni pochopnie myśleć, iż maluszek, który płacze, nie lubi swojego żłobka.


„Dlaczego dziecko, gdy mnie widzi gdy przychodzę je odebrać, płacze?"

Często zdarza się także, iż dzieci przez cały dzień pobytu nie ukazują negatywnych emocji w żłobku, nie płaczą, jednakże widząc rodzica przychodzącego po niego do żłobka witają ich płaczem. Jest to jedna z bardzo częstych reakcji, dzieci silniejsze psychicznie i emocjonalnie dojrzalsze często w ciągu dnia nie płaczą, przyglądając się środowisku i nowym zasadom, aby jak najszybciej zaadoptować się do niego. Płacz na widok rodzica to często znak, iż trudne emocje udało się dziecku odłożyć na „później" - tak aby podzielić się nimi z dorosłym. Dziecko takie nie skupia się przez czas spędzony w żłobku na przeżywaniu swoich trudnych emocji, ale na poznawaniu go po to, by czym prędzej zrozumieć je i zdobyć poczucie bezpieczeństwa. Taka reakcja dziecka wydaje się być dojrzalsza emocjonalnie, pomagająca w szybszej adaptacji do żłobka.


2. Nowe środowisko, nowe zasady.

Środowisko żłobkowe pomimo tego, iż bardzo dla dziecka przyjazne, może stanowić dla niego także i wyzwanie i trudności. Dzieci mają jednak wrodzoną potrzebę zasad i porządku, dlatego też te trudności są trudnościami, z którymi można sobie poradzić najszybciej. Każde dziecko przyzwyczajone jest do innych rytuałów związanych z higieną, opieką, snem itp. Środowisko żłobkowe stymuluje dzieci do samodzielności, daje możliwość obserwacji innych maluszków, a co najważniejsze, zapewnia powtarzalność we wszystkich rytuałach - co daje poczucie bezpieczeństwa dziecku. Dzieci, które w domu rodzinnym nie mają uregulowanego planu dnia, godzin snu, zabawy, jedzenia, nie mają problemu z zaakceptowaniem porządku żłobkowego - często zdarza się, że okres adaptacyjny u tych dzieci kończy się dużo szybciej, gdyż poczucie bezpieczeństwa zdobywają wchodząc w zasady i powtarzalność istniejącą w żłobku.


3. Tworzenie nowych relacji z dziećmi - wprowadzenie do życia społecznego i zasad funkcjonowania w grupie.

Jeszcze jedną z trudności w rozpoczęciu życia żłobkowego jest wejście w grupę rówieśniczą i stworzenie relacji z innymi dziećmi. Maluszki w wieku żłobkowym muszą przezwyciężyć „dziecięcy egoizm". Dzieci uczą się z czasem, iż nie wszystkie zabawki są tylko na ich wyłączność, czyli tak ważnej umiejętności jak dzielenie się z innymi. Muszą nauczyć się także czekania na swoją kolej (np. przy myciu rączek, rozdawaniu kredek itp). Ogromnym plusem przebywania między innymi maluszkami jest to, iż dzieci nie posiadające rodzeństwa, mają okazję przezwyciężyć takie trudne emocje jak na przykład zazdrość o uwagę dorosłego. Uczą się także jak pomagać młodszym. Przebywanie w grupie to pierwszy trening umiejętności społecznych i okazja do poznania zasad funkcjonowania grupy a także czas, aby przy wsparciu opiekunów poradzić sobie z trudnymi emocjami temu towarzyszącymi.

Rodzicom i dzieciom życzę powodzenia i cierpliwości

Dyrektor Żłobka